Ёлын “хүүхдүүд” хайраар дутдаггүй
Монголын “Улаан ном”-д орсон нэн ховор
шувуудын нэг бол ёл юм. энэ аварга жигүүртэн Төв Азийн далайн түвшнээс дээш
1500-3000 метр, цаст Гимлайд 3000 метрээс ч өндөрт амьдардаг. Ёлын далавчных нь
урт гурван метр хүрдэг. Нуруу хөхөвтөр шаргал, хэвлий толгой цайвардуу
шаргалдуу өнгөтэй, эрүүн доороо
гялтганасан сахалтай. Ёл нь амьтдын сэг яс идэж, өвчин тахал тархахаас
сэргийлдэг байгаль дэлхийн ээлтэй амьтан юм.
Манай орны Алтай, Говь-Алтайн нуруу, Алтайн чанадын говийн уулс болон Хангайн сүрлэг уулсаар ёл шувуу үүрлэдэг. Тэд хүн амьтан ойртож хүрэх аргагүй эгц, цавчим хадны элгэнд мод бутны өгөршсөн мөчрөөр үүр засаж жил бүр өндөглөнө. Үр төлөө өсгөж бойжуулах талд “ээж, аав” хоёр нь ижилхэн үүрэг гүйцэтгэдэг. Эмэгчин ёл ихэвчлэн хавар эрт хоёр өндөг гаргадаг бөгөөд 50 гаруй хоног эрэгчинтэйгээ ээлжлэн дарсаар ангаахай болгодог аж. Нэг нь өндгөө дарж, ангаахайгаа харж үлдэхэд нөгөөх нь хоолны эрэлд мордно. Энэ утгараа ёлын хүүхдүүд хайр халамжаар өсдөг байна.